[mk_page_section][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][mk_image src=”https://openogen.nu/wp-content/uploads/2016/11/MV5BMjNmZmEyZjAtMWUzZC00MTVhLTk3MDAtMDdkMjMxM2YzYTg1XkEyXkFqcGdeQXVyNDkzNTM2ODg@._V1_SX1777_CR001777960_AL_.jpg” image_size=”full” svg=”” lightbox=”” margin_bottom=””][vc_empty_space][vc_column_text]KAPOT GÊNANT

Je herinnert je vast wel een moment dat jouw moeder bij jou op school kwam om je de broodtrommel te brengen die jij expres was vergeten. Kapot gênant. Of die keer dat vaderlief onverwachts bij jou op kantoor verscheen met een pruik en vals gebit en zich voordeed als een ander persoon. De tweede scenario is misschien iets minder waarschijnlijk in het echte leven, maar voor de serieuze Ines Conradi (Sandra Hüller) is dit werkelijkheid in de Duitse tragikomedie Toni Erdmann. Vader Winfried (Peter Simonischek) gebruikt zijn alter ego Toni Erdmann om haar te laten zien dat een beetje humor in het leven geen kwaad kan.[/vc_column_text][vc_column_text]Maren Ade (1976) mag zichzelf op de borst kloppen voor dit aandoenlijk juweeltje. Niet alleen heeft zij de film geregisseerd en geproduceerd, zij heeft ook het script geschreven. De gevatte replieken, de fantasieverhalen, de humor; deze komen allemaal uit haar koker. Na het zien van de film snap je gelijk waarom deze publieksfavoriet was op het filmfestival in Cannes en daar bovendien de FIPRESCI prijs won (Fédération Internationale de la Presse Cinématographique, oftewel, de Internationale Federatie van Filmcritici). Na acht jaar afwezigheid van Duitse vertegenwoordiging op het bekende filmfestival is Ade’s derde speelfilm een ijzersterke terugkomer. Toni Erdmann is tevens de Duitse inzending voor Beste Niet-Engelstalige Film voor de Oscaruitreiking in 2017.[/vc_column_text][vc_empty_space][mk_image src=”https://openogen.nu/wp-content/uploads/2016/11/MV5BNmI4ZTA4M2EtMzgzYy00NTA1LWI5YTgtY2UzNGI1Y2U2YjBkXkEyXkFqcGdeQXVyNDkzNTM2ODg@._V1_SY1000_CR0017761000_AL_.jpg” image_size=”full”][vc_empty_space][vc_column_text disable_pattern=”” margin_bottom=””]EEN UITDAGING VOOR EEN LEVENSCOACH

Winfried en Ines hadden eens een hechte vader-dochterband. Humor is iets wat ze vroeger deelden, maar nu Ines een serieuze baan heeft als consulent waarbij ze een oliemaatschappij in Boekarest adviseert werknemers te ontslaan, herkent Winfried zijn dochter nauwelijks meer. Ines is het nest uitgevlogen en heeft een leven voor zichzelf opgebouwd. Maar is het wel een leven als je alleen maar aan het werk bent? Winfried accepteert niet met lede ogen aan te zien hoe zijn dochter, verborgen onder lagen levensjaren en ambitieuze carrièrestappen, dagelijks door het leven gaat met de grimas van een Verboden Te Lachen-kampioen. ‘Ben je eigenlijk wel een mens?’, vraagt hij haar semi-serieus. Hij is bezorgd en als ouder voelt hij zich verantwoordelijk voor het welzijn van zijn kind.[/vc_column_text][vc_column_text]Het verrassingsbezoek aan zijn dochter bij haar op kantoor in Boekarest heeft niet de gewenste uitwerking. Hoewel het hem niet lukt tot haar door te dringen als vader, laat hij het er niet bij zitten. Sterker nog, hij ziet het als een uitdaging voor consulent en levenscoach Toni Erdmann. Uitgedost met een pruik, vals gebit en verzonnen personage overvalt hij zijn dochter als ze in een bar haar vriendinnen (van wie één vertolkt door Hadewych Minis) vertelt over het afgrijselijkste weekend in haar leven. De dagen daarop krijgt hij – op een manier die veel weg heeft van een werkstage – een kijkje in het leven van zijn dochter. Zal de humoristische benadering van pa het gevoel van nostalgie oproepen en de band tussen hem en zijn dochter versterken? Of wordt het pijnlijk duidelijk dat de afstand tussen vader en dochter niet te overbruggen is?[/vc_column_text][vc_empty_space][mk_image src=”https://openogen.nu/wp-content/uploads/2016/11/MV5BM2RmMWZjNmMtZjAzNS00MTMxLWI0OTAtZjJlY2VlN2RkYjhlXkEyXkFqcGdeQXVyNDkzNTM2ODg@._V1_SX1777_CR001777999_AL_.jpg” image_size=”full”][vc_empty_space][vc_column_text]GEDENKWAARDIGE SCÈNES

Het personage van Toni Erdmann is deels gebaseerd op Ade’s eigen vader. Als twintigjarige bezocht zij eens de filmpremière van Austin Powers. Hier kreeg ze een vals gebitje, dat ze op haar beurt weer gaf aan haar vader, een gepassioneerd liefhebber van practical jokes. Dat cadeautje was goed besteed. Zo schoof hij het gebitje over zijn eigen tanden vlak voordat hij de tandarts bezocht. Of klaagde hij, met zijn neptanden in, tegen een kelner in een restaurant over het eten. Naast haar vader liet Ade zich inspireren door de Amerikaanse komiek Andy Kaufman die in de jaren zeventig en tachtig bekendheid verwierf met zijn absurdistische humor en indrukwekkende imitaties van onder andere Elvis. Slechte imitaties deed hij ook, maar dat was om de mensen te foppen en plaatsvervangende schaamte bij hen op te roepen.[/vc_column_text][vc_column_text]De film zit boordevol gedenkwaardige scènes, zoals de ongemakkelijke stilte die valt nadat ze afscheid hebben genomen en nog een minuut moeten wachten tot de lift verschijnt. Of de scène waarin Ines in volle overgave een performance weggeeft van Whitney Houstons The Greatest Love of All, met Toni op de toetsen. Maar mijn favoriete scène is misschien wel wanneer Winfried Ines niet heeft gewekt voor een belangrijke afspraak en zij gefrustreerd naar hem uithaalt. Ze overrompelt hem, maar al gauw amuseert hij zich en als de meppen beginnen af te sterven, gooit hij zijn vuisten op en bokst plagend terug. Heel stiekem, grinnikend, een fractie van een seconde.[/vc_column_text][vc_empty_space][mk_image src=”https://openogen.nu/wp-content/uploads/2016/11/MV5BYjc0MDAwMTUtNzM2Mi00MGIyLWE5M2ItYzMwZDliNDlmZTAxXkEyXkFqcGdeQXVyNDkzNTM2ODg@._V1_SX1777_CR001777960_AL_.jpg” image_size=”full”][vc_empty_space][vc_column_text]DE KORTSTE 162 MINUTEN DURENDE FILM

Acteurs Sandra Hüller en Peter Simonischeck komen oorspronkelijk uit het theater, specifieker uit de dramatak. Maar als je theatraal spel verwacht, kom je bedrogen uit. De kracht van de film en het acteerwerk zit niet in de grote gebaren, maar juist in de subtiliteit en verfijndheid. Onder de vermomming van Toni Erdmann vind je de bezorgde, oprecht geïnteresseerde, liefhebbende vader. Zijn ogen spreken boekdelen. Hij observeert zijn dochter alsof ze een onderzoeksobject is. Je ziet hem denken: wat gaat er allemaal in dat koppie van jou om? Waar is mijn kleine meid gebleven? En de hamvraag: is ze wel gelukkig?[/vc_column_text][vc_column_text]Of zijn acties haar gelukkig maken, is nog maar de vraag. Practical jokes kunnen op een gegeven moment ontzettend vermoeiend en irritant worden, maar deze film blijft boeien van begin tot eind. Dat maakt Toni Erdmann de kortste 162 minuten durende film. Ondanks de ongemakkelijke situaties die Winfried veroorzaakt, voel je een wederzijds respect tussen vader en dochter. Ines kan haar vader publiekelijk schofferen, maar een combinatie van professionaliteit en respect voor haar vader weerhoudt haar dat te doen. Uiteraard behoedt zij zichzelf daardoor ook van een schaamte waarvan zij nooit zal terugkomen.[/vc_column_text][vc_column_text]Maren Ade hoeft zich absoluut niet te schamen voor deze film. Met Toni Erdmann gooit ze verschillende clichés overboord. Zo kun je theateracteurs klein laten spelen, duurt een film van 162 minuten helemaal niet lang en zijn er toch Duitsers die ontzettend goede humor hebben. De tanden mogen vals zijn; de liefde tussen vader en dochter is puur. En de film? Die is een must-see. Echt.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][/mk_page_section][mk_page_section][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]Toni Erdmann is t/m 5 december 2016 te zien bij Gigant.[/vc_column_text][mk_image src=”https://openogen.nu/wp-content/uploads/2016/11/MV5BYzA4OGQ5NmMtNzM1ZC00YzIxLThmZWQtODkyYTA0ZGI3MGIzXkEyXkFqcGdeQXVyMjQwNjczOTE@._V1_SY1000_CR007061000_AL_.jpg” image_size=”full”][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][/mk_page_section]

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *